Dianetika është një mënyrë e zhvillimit vetjak, bazuar mbi njohjen dhe zvogëlimin sistematik të kujtimeve lënduese
Dianetika është një tërësi idesh dhe praktikash që u zhvilluan nga studiuesi L. Ron Hubbard dhe që kanë të bëjnë me përkatësinë midis mendjes dhe trupit. Dianetika është një mënyrë e zhvillimit vetjak, bazuar mbi njohjen dhe zvogëlimin sistematik të kujtimeve lënduese që ruhen në pavetëdije. Qëllimi i dianetikës është “pastrimi” i kësaj pjese të mendjes. Kur arrihet ky pastrim, njeriu është i aftë të përdorë plotësisht fuqinë e tij mendore. Dianetika mund të rrisë mençurinë, të zhdukë emocione të padëshiruara dhe të lehtësojë një numër të gjerë sëmundjesh psikosomatike
Dianetika është një tërësi idesh dhe praktikash që u zhvilluan nga studiuesi L. Ron Hubbard dhe që kanë të bëjnë me përkatësinë midis mendjes dhe trupit.
Dianetika është një mënyrë e zhvillimit vetjak, bazuar mbi njohjen dhe zvogëlimin sistematik të kujtimeve lënduese që ruhen në pavetëdije.
Qëllimi i dianetikës është “pastrimi” i kësaj pjese të mendjes. Kur arrihet ky pastrim, njeriu është i aftë të përdorë plotësisht fuqinë e tij mendore.
Dianetika është një besim që ushtrohet nga anëtarët e Kishës së Shkencologjisë me zanafillë vitin 1950, vit në të cilin u botua dhe libri i Hubbardit, “Dianetika: Shkenca moderne e shëndetit mendor” (1950).
Ky libër është puna shumëvjeçare kërkuese vetjake e Ron Hubbardit, i cili shpall aty të ketë identifikuar burimet e sëmundjeve psikike. Po ashtu autori pohon që dianetika mund të rrisë mençurinë, të zhdukë emocione të padëshiruara dhe të lehtësojë një numër të gjerë sëmundjesh psikosomatike.
Dianetika paraqitet si një afri tejet e thjeshtë, si për teorinë ashtu edhe për praktikën.
Ushtrimi kryesor i dianetikës është dëgjesa, me të cilën duhet të fillojë një njeri i “parapastruar” (zakonisht me ndihmesën e një këshilltari të quajtur “dëgjues”) përpiqet të ballafaqohet me kujtimet e tij lënduese (engramet) në mendjen e tij kundërvepruese, duke shtjelluar larminë e gjerë të kushtëzimeve që ata shkaktojnë.
Dëgjesa shpesh përdor një aparat të quajtur E-metër, i cili mat rezistencën elektrike të trupit të njeriut dhe i cili sipas pohimeve të nxënësve të Hubbardit, “mat gjendjen shpirtërore apo ndryshimet e gjendjes së një personi”.
Të vërtetat themelore të shkencologjisë që janë aplikuar në rehabilitimin e shpirtit të njeriut, janë quajtur auditivit ku “auditori” është “ai që dëgjon”.
Auditimi nuk është një formë e mjegullt e kërkimit mendor dhe auditori nuk ofron zgjidhje, këshilla apo vlerësim. Një nga parimet e saj themelore bazohet në faktin se vetëm duke i lejuar një individi të gjejë përgjigjet e tij për problemet e jetës mund të bëhen përmirësime. Kështu, auditimi nuk është diçka që është bërë për një person. Përfitimet e saj mund të arrihen vetëm nëpërmjet pjesëmarrjes aktive dhe komunikim të mirë.
Teknikat specifike që janë zhvilluar për të udhëzuar personin përgjatë rrugës së auditimit të vetëzbulimit quhen procese. Një proces është një grup i pyetjeve që ka bërë ose udhëzimet e dhëna nga auditori. Ka shumë, shumë procese në shkencologji dhe të gjitha kanë për qëllim përmirësimin e perceptimeve dhe sensibilizimin e publikut, duke hequr pengesat e padëshiruara për rritjen shpirtërore.
Periudha kohore gjatë së cilës ndodh auditimi është quajtur një sesion i auditimit. Auditimi kërkon një mjedis të qetë e të rehatshëm mes auditorit dhe auditimit të cilët duhen të ulen përballë njëri-tjetrit.
Me ardhjen e dianetikës në vitin 1950, një epokë të re shprese për njerëzimin filloi. Dianetika, një degë e shkencologjisë është përcaktuar më saktë se çfarë shpirti po i bën trupit nëpërmjet mendjes.
Imazhet mendore janë të ruajtura në bankat e kujtesës standarde të mendjes analitike. Në momentet e dhimbjes intensive, megjithatë, veprimi i mendjes analitike është pezulluar dhe mendjen reaktive merr përsipër. Këto fotografi mendore që përmbajnë dhimbje dhe të fikët janë të regjistruar nga/dhe ruhet në mendje reaktive.
Pa marrë parasysh se sa “i pandërgjegjshëm” personi mund të duket, kur mendja analitike mbyll mendjen reaktive, vazhdon të regjistrojë. Këto incidente nuk janë kujtime si të tilla. Përkundrazi, ato janë quajtur engrama dhe ata janë një regjistrim i plotë i çdo perceptimi i pranishëm në një moment të fikëti, e pjesshme ose e plotë.
Të gjitha perceptimet njerëzore të tilla si sytë, shija, ngjyra, thellësia, të nuhaturit, prekja etj. janë të regjistruara në një engram. Këto perceptime të ruajtura janë marrë fjalë për fjalë dhe më vonë mund të veprojnë mbi individin si komandë. Një frazë e tillë p.sh. si: “Mos të flasë”, mund të prodhojnë një gagaç. Këto fraza dhe mijëra variacione që fliten brenda dëgjimit të një personi “të pandërgjegjshëm”, më vonë mund të hyjnë në fuqi në mendje reaktive si komanda të sakta që duhet të zbatohen.
Mendja reaktive nuk është aspak selektive. Në një kuptim, kjo mendje reaktive mund të konsiderohet si një mekanizëm mbijetese.
Për fat të keq mendja reaktive nuk është racionale dhe logjike. Në situata të tilla, engrami ka fuqinë e komandës mbi veprimet e individit, mbi trupin, mendimet, vetëdijen dhe qëllimet. Kështu do të gjeni një person që vepron në një mënyrë të caktuar pa e ditur pse ai është bërë kështu.
Me dianetikën erdhi zbulimi i burimit të irracionales te njeriu, sëmundjet psikosomatike, emocionet e papërshtatshme, neurozës dhe detyrime. Dhe, përmes auditimit dianetika shfaqi një metodë që njeriu të zbulojë këto engrama edhe për të eliminuar efektet e tyre nga fshirja ngarkuar të lidhur me to.
Shkencologjia ka qenë përshkruar si realizim i shpresës më elementare të njeriut për liri shpirtërore nga spastrimi i pengesave të akumuluara të moshave dhe që të kthehen në të gjitha aftësitë që janë në thelb.
Sepse, në qoftë se shpirti njerëzor është burim i gjithë diturisë dhe aftësive, mirësisë dhe fuqisë, ajo është edhe burimi i mungesave të tij dhe kështu vetëm nga kjo mund të drejtojë direkt të drejtë atë që është e gabuar.
Megjithatë, dianetika është kundërshtuar fuqimisht që në zanafillat e saj.
Bashkësia ndërkombëtare shkencore nuk e ka njohur kurrë punën e Hubbardit “Dianetika: Shkenca moderne e shëndetit mendor”, si një teori shkencore të besueshme e të mirëfilltë dhe është etiketuar gjithnjë në shtyp si pseudoshkencë ose sharlataneri nga shkencëtarët, mjekët dhe historianët.
Ndërsa shoqëria e sotme, fjalë për fjalë, ka shpenzuar miliarda dollarë në ndjekje të pafrytshme të zgjidhjeve të simptomave, vetëm shkencologjia është deri tani burim i vërtetë në fushën shpirtërore.
Në vitet që do të vinë, shpresohet se 100 vitet e ardhshme, do të sjellin agimin e një shprese të re për njeriun dhe shkencologjia siguron një mënyrë për ta bërë këtë ëndërr realitet.
