Nga Lutfi Dervishi
Fort të nderum shqyptarët e mi,
Në datën e lindjes sime desha t’iu falënderoj përzemërsisht për urimet që ndoshta mi dërgoni nesër e tutje, për shkak se sot, më thanë se keni një dasëm të madhe (mbase më të madhe se dasma ime motmoti me Donikën). Gaz e gëzime paçi në jet e mot!
E kuptueshme që populli harliset ca në dasëm, por nuk po di çka po bajnë liderat tuj, pasardhësit e mi në këto troje.
VI shekuj kanë kaluar dhe më duket sikur janë veç 6 ditë.
Bota ka ndryshue, por disa gjana mbeten të përjetshme ndër ne shqyptarët.
Sot është dita me përkujtue e me falenderue shkëlqesinë e tij ambasadorin e Venedikut që jo vetëm më pajtoi me vllaun tim Lek Dukagjini, por edhe ndihmoi fort për organizimin e Besëlidhjes së Lezhës.
Porosia ime për ju sot asht: Nigjoni ambasadorët e vendeve mike, se pa ta do vriteni vllau me vllaun. Ja edhe sot vetëm ambasadorja e Venedikut të kohës tuj (SHBA) u kujtue për datelindjen time me një postim në Instagram.
Ligshtohem fort kur më thonë se shqyptarët po e lan Shqypninë mbi themelet e së cilës u bë kurban gjak trimash e trimreshash.
Duhet me qenë krenar që jemi shqyptar, jemi në trojet tona e për to kemi derdh boll gjak me ja lanë sri-lankasave, indianëve e ku po e di unë se kush po vjen tjetër…
Kam nigju se jo vetëm keni ba paqe me otomanët, por jeni edhe miq, biles edhe telenovelat e tyne fort po i shikjoni!
Ani. Boll mirë. Edhe unë, kam luftue, por edhe kam ba ujdi me turkin, gjithnji në interes të Shqypnisë…
Por siç ka than këto ditë Papa në Vatikan: “askush nuk asht anmik pergjithmonë”
Tash që ka ardh moti mos me luftue me otomanët apo edhe me kojshitë, duhet me luftue anmikun që po largon shqyptarët nga trojet e veta të lashta sa vetë bota.
E kam fjalën për armikun e padukshëm e jo për at dreq virusi që ju msheli në votrat tuaja tri vite ma parë, por për korrupsionin.
Brengosem fort për këtë armik të egër. “Korrupsionin s’na e kanë sjellë të huajt, por e kemi mes nesh”.
Duhet me u përball pa mshirë, me e luftu edhe ma egër se ç’kam luftue unë turkin.
Duhen ligje të rrepta e ndëshkime të ashpra, Fort ma t’ashpra se ato të Kanunit të Lek Dukagjinit.
Duhet me luftue, por jeta asht edhe me e jetue.
Duhet me e zhvillu Shqypninë se trulli asht pjellor. Në kohën teme krypa ishte sendi ma me vlerë. Dhelpra (Vendediku) ma lypi me e marr me koncesion, por e nuhata që e kishin davanë me hile. Andaj kujdes me koncesionet apo PPP-të si po i thojni ju sot.
Ato varfnojnë popullin e pasunojnë një grusht batakçijsh nga ata që janë gati me i von zjarrin Shqypnis me e bo parcel per do prona të tyne.
Porosia ime e fundit për ju sot ka të baj me atdhedashuninë.
Duajeni atdheun dhe gjuhën shqype or shqyptar t’mir.
Gzohem fort se ata qi 600 vjet ma parë shkun e lypën azil në Itali e kanë rujt gjuhën, doket e zakonet tona e ligshtohem fort kur nigjoj se shqiptarët që lypin azil sot në Europë po e harrojnë shqyen e nuk po ua mësojnë cullave të vet.
Porosi ime për ju asht ajo që ju kam lanë para se të ndërroja jetë:
Qëndroni të bashkum në Europën e Bashkume.
I juaji
Skanderbe
P.S. A munet kush me m’dërgu dy kart e letër e me m’kthjellu do vogëlsina:
1.Pse emnin tim Skënderbeu ja keni vendos ekipit të futbollit të Korçës, e jo të Krujës?
2. Pse emnin tim, emnin e heroit tuj kombtar ia keni njit nji pije alkoolike?
3. Pse nuk ma keni gjet ende vendlindjen? Has? Mirditë? Mat? Dibër?
4. Pse shpatën dhe përkrenaren tim e keni lënë në Vienë?
5. Kush asht ky burrë sot tek ju që nji gru ministresh m’kan thanë e ka krahasur me mu Skanderbeun?
6. Vrana Konti m’ka raportue se ka nis nji debat me ma ça nëntoken te trulli madh me emnin tim në Tiranë e ksisoj me liru trafikun. Boll mir ja bëni po a mundet me kalu me kal aty?
7. Dikur mblodha ca thupra për me i diftu princave shqyptar se duhet me ken t’bashkue. Po tani për ça po i perdoni thuprat, për t’u bashku apo për t’i nxjerr syt njani-tjatrit?
Ju falemners!
