Ky është fundi i një epoke. Është shumë e vështirë të imagjinohet Italia pa Silvio Berlusconin, edhe pse ajo është përballur me identitetin e saj edhe në një epokë post-Berlusconi. Për 50 vitet e fundit, hija e tij ka dalë shpesh mbi parlamentin, mediat, futbollin dhe njeriun e rrugës. Në një video homazh, kryeministrja Giorgia Meloni vlerësoi “guximin dhe vendosmërinë e tij”, duke e quajtur atë një nga njerëzit më me ndikim në historinë e vendit.Me të, Italia mësoi se nuk duhet të lejojë kurrë të kufizohet dhe nuk duhet të dorëzohet kurrë” – u shpreh ajo. Në kulmin e fuqisë së tij, duke veshur bandanë shumëngjyrëshe në bordin e jahteve në Mesdhe, Silvio Berlusconi mund të ishte ngatërruar me një pirat. Por ai pati një ndikim të jashtëzakonshëm në shoqërinë dhe politikën italiane dhe ishte subjekt i hetimeve civile dhe penale shumë komplekse.
Fillimisht ai shijoi emocionet e një publiku adhurues si këngëtar i anijeve turistike dhe kjo përvojë e të qenit në qendër të skenës do të përcaktonte jetën e tij kur të rritej. Si një manjat mediatik i frymëzuar nga rrjetet amerikane, ai transformoi televizionin italian. Gratë me veshje transparente do të përcaktonin shumë nga programet e tij, ashtu siç do të përcaktonin edhe jetën e tij private.
Kjo çoi në një ndryshim të kulturës për italianët, të cilët papritmas ishin në gjendje të shikonin programe televizive me shaka politikisht jokorrekte dhe “velina”, një fjalë italiane që do të thotë “show girls”. Për dekada, televizioni italian, i udhëhequr nga transmetuesi publik RAI, kishte qenë rigoroz dhe serioz. Berlusconi vendosi të vinte audiencën në radhë të parë dhe shpiku i vetëm televizionin komercial në Itali. Edhe sot, nëse shfletoni kanalet televizive italiane, në mënyrë të pashmangshme do të hasni në vajza të reja gjysmë të zhveshura.
Përpjekja e Berlusconit në politikë nuk u nxit nga zelli ideologjik, aq sa nga dëshira për të mbrojtur interesat e biznesit të tij në rritje. I zgjedhur 4 herë kryeministër, ai i bëri thirrje një game të gjerë votuesish. Ish-argëtuesi mbante një figurë shumëngjyrëshe, në kontrast të plotë me tipat intelektualë dhe të rezervuar që kishin hartuar më parë kursin e Italisë.
Por njeriu i quajtur “Il Cavaliere” (Kalorësi) i ndau italianët, po aq për politikat e tij, duke përfshirë vendimin e tij të diskutueshëm për t’iu bashkuar pushtimit të Irakut të udhëhequr nga SHBA-ja si e gjithë qasja e tij ndaj jetës. Këtë e pashë vetë kur e intervistova për BBC në vitin 2018. Në fund të bisedës sonë, me kamerat që ishin ende rrotulloheshin, ne shtrënguam duart.
Shpejt si një blic, më tha: “Mos i shtrëngo duart aq fort! Burrat do të tremben prej teje dhe askush nuk do të martohet me ty!” Kur u përgjigja, duke sugjeruar se një shtrëngim duarsh i fortë ishte një gjë e mirë, ai buzëqeshi dhe tha se po bënte vetëm shaka: “Duhet të bëni shaka herë pas here.”
