Nga Nebil Çika
Sot është përvjetori i 2 korrikut 1990 dita kush shqiptaret pasivisht u futen ne ambasadat perëndimore në Tiranë me synimin për tu arratisur nga vendi ne në diktaturën komuniste gje qe konsiderohet si goditja me e madhe që mori pushteti komunist ne 45 vjetet e sundimit te tij te egër ne Shqipëri . Sot 28 vjet me vone shqiptaret janë sërish përballë te njëjtës dhe te vetmes alternative ; Të arratisen nga vendi për ti shpëtuar qeverisë . Sipas një sondazhi ndërkombëtar rreth 500 mije shqiptarë të mbetur në Shqipëri duan te ikin nga vendi , Ne katër vite te kësaj qeverisjeje 200 mije te tjere kane kërkuar azil ne vendet evropiane ndërkohe që vetëm për lotarinë amerikane ne vitin 2017 aplikuan me shume se 200 mije te tjerë Dhe nuk ka si të ndodhë ndryshe . Shqipëria si shtet , qeveri e politike ka ndryshuar pak apo aspak nga ato dite .Ka ndryshuar vetëm forma e regjimit dhe orientimi i formal tij nga lindja ne perëndim palët pushteti dhe populli kane ngele te pa ndryshuar . Komunistët ishin atëherë ne pushtet ato apo bije e tyre janë sot . Atëherë kontrollonin , pronat , pagrate publike ekonomi te grabitura në emër te shtetit e pushtetit sot i kane jo vetëm qe i kanë grabitur por edhe i kanë privatizuar ato, Nuk ka formalisht burgje , internime e përndjekje politike zyrtare por ata qe përndiqeshin dje me forma te tjera përndiqen dhe sot .
“Agjitacioni e propaganda”, neni famëkeq 55 vazhdon te aplikohet me forma te tjera ,e te sofistikuar , me “demokratike” . Ne se je , ne se flet , ne se vepron kundër pushtetit e qeverise je automatikisht i penalizuar . Largohej nga puna ne se je ne administrate , sulmohej nga tatimet dhe organizma te tjera shtetërore në se ke biznes privat, te pritet asistenca ne se je i papune etje .Edhe vrasja është ne fuqi , me te vetmin ndryshim me 1990, bëhet pa gjyq , me vrasës me pagese , me bomba me telekomandë , aksidente rrugore te çuditshme etje . Kemi pare ne këto vite vrasje e vdekje enigmatike te politikaneve , bankiereve biznesmenëve, gazetareve te gjitha te pa zbardhur e pa autorë.
Oligarkia ne pushtet është pa ajo e 28 viteve me pare jo vetëm si linje e trashëgimi politike por edhe juridike e gjenetike. Janë te njëjtët emra si atëherë , Hoxha, Koleka , Beqa , Bushati ,Gegëprifti ,Gjermeni. Çuci ,Ruçi etje. Nuk ka formalisht zgjedhje te dhunshme një partiake por partia në pushtet i blen e i vjedh ne mes te ditës votat që i duhen për te garantuar pushtetin . Drogën dhe trafikun e saje nuk e kultivon e trafikon me shteti si atëherë por pushteti . Shqipëria vazhdon te jete si atëherë vendi me i i varfër e me problematik i Evropës qe si atëherë vazhdon te beje sehir shtypjen e mjerimin popullit e kombit me te vjetër te saje . Kësaj radhe nuk na ka dhënë çim ndërkombëtar për ushqimin por na kane hequr r vizat e përkohshme me vendet Shegen e kanë bere kandidat për anëtarë në BE , gjë që
Nuk jemi me anëtare te Traktit te Varshavës por te NATO-s por përfaqësuesit tanë atje janë te njëjtët emra , ka ndryshuar për shkaqe natyrale transferimi i pushtetit nga etërit e vdekur apo te plakur te bijtë e rinj e te sofistikuar . Kostumet e renda e serioze lindore te tyre janë zëvendësuar xhinse apo kostume modernë mëndafshi, veshjet e firmave me te njohur e me te shtrenjta perëndimore. Udhëtojnë jo me xhipa rus e kinezë por me mercedezë te prodhimeve te fundit, por nën to janë e ngelen pa ata qe i bene e po i bëjnë gjëmën këtij populli e kombi prej 70 e kusur vjetësh .
E vetmja gjë qe ka ndryshuar tërësisht është qëndrimi i palëve qeveri shqiptare – vende perëndimore për ikjen artisjen. Nese atëherë ishte qeveri shqiptare qe nuk te linte te ikje , te vriste ne kufi , te arrestonte , te burgoste e te internonte ty dhe familjen vetëm se mendoje te arratiseshe , tani është qeveria ajo që me keqqeverisjen e sajë po stimulon arratisjen e sa me shume shqiptareve. Tani që ai qe mundohet ta ndaloje këtë hemorragji kombëtare është perëndimi euroatlantik . Ashtu si ne 1990 shqiptarët qe ja mbërrijnë te shkojnë deri ne Gjermani apo vende te tjera te BE-se mbyllen ne kampe refugjatesh dhe shumica dërmuese e tyre rikthehem me dhune ne Shqipëri. Kjo mund te thuhet se e ka frenuar disi hemorragjinë kombëtare te arratisjes nga vendi por nuk ka mundur ta heq atë alternativën ,mundësinë e vetëm që shumica jone e sheh si zgjidhe .
Sigurisht qe Shqipëria ka edhe ndryshime ekonomike , teknike politike e shoqërore ne këto 27 vjet qe nga 2 korriku 1990 por ato nuk kanë mundur te ndryshojnë esencën thelbin e problemit, faktin qe shumica e shqiptareve duan të ende arratisen nga ky vend Ka edhe një pjesë qe duan te rrini do te thoni ju . Po,sigurisht edhe atëherë në kushtet kriminale te diktaturës me te egër ne Evropë kishte një pjese , një pakice shqiptarësh që nuk donin te iknin , nuk kishin nevojën te artiseshin si miliona te tjerë,sundimtaret e këtij vendi , gjë që po ndodh edhe sot
