Artan FUGA
(Forum në mediat sociale)
Jashtëqitjet e romit të vogël
———————————-
Berati është vetëm pesë vjeç. Si të gjithë fëmijët ai fle herët dhe zgjohet pasi dielli ka zbardhur mirë horizontin.
Atë natë rrebeshesh shiu, u zgjua i lemerisur nga flakët që Qielli dërgonte në Tokë.
Shkreptima, rrufe, aman o Zot aman, ku je nënë se kam frikë! – pëshpëriste me vete.
Bubullimat bënin një zhurmë rrëmeti. Në fillim dëgjohej si një e çarë ahesh në pyll, pastaj shumëzohej me një milion zhurma e zinxhirit të karrocës së baba-plakut që mbledh hekurishte nëpër lagje (“Hajde hekra të vjetra kush ka me shit!”), më pas një tronditje dheu dhe ajri nga bubububu – llima dhe brrrrrrrr – gjithçka derdhej mbi veshët e vogëlushit si zhurma e mureve që bien.
Të gjithë flenë, motra, vëllezërit, nënia, baba – plaku, të gjithë. Jashtë është terr. Ca llamba neoni lëshojnë një dritë të verdhur dhe zverdhur, si të sëmurë me botkin.
U ngrit dhe hapi fletën e çadrës. Pa bravë e çelës. Dhjetëra çadrat e ushtrisë i pa mbi trotuarin ku rrëshqiste si gjarpër uji i shiut në formë përrenjsh të sertë.
Ushtria e Kleopatrës kishte vendpushimin aty përpara se të nisej drejt Romës.
Zbathur, pllaq-plluq mbi ujë, me të mbathura e një bluzë të vjetër të gërrisur mbi supet e njoma, eci mbi trotuar. Ishte pak si somnambul.
Maune të mëdha kalonin me rrapëllimë mbi Unazë. I shihte si tigra të vjetër. Maune dinozaure nga ata që kishin parë stërgjyshërit e stergjyshërve të tij diku andej nga shketëtirat. Populli stërvjetër fisnik.
Rrotat e dinozaurëve tre herë më të larta se trupi i tij e spërkatën me ujë shiu, dukej si një dush gjigand. Fshiu fytyrën e mbuluar me ujë, baltë dhe cikla zhavorri. Duhej pritur një çast kur rruga të ishte bosh.
Allah – tha me vete – ku shkojnë këto Skoda kështu? Që me sabah!
Mbase plaku do të ketë pak punë sot duke fshirë këpucët e policëve si llustraxhi që bëhet kur bie moti në ujë – mërmëriti.
Nuk pa më sy dinozaurësh që të afroheshin te kthesa. Ngriti sytë dhe drita e vetëtimës e ndriçoi gjithë murin e pallatit përballë. Shigjetat e vizatuara mbi të sikur i thoshin: Këtej me vrap tashti!
Pllaq-plluq mbi Unazë si në ëndërr. Vetë lumi Nil rridhte mbi unazë.
Kapërceu rrugën dhe këmbët e vogla ndjenë barin dhe baltën e buzë Lanës. Rrëshqiti dhe ashtu rrëshqanthi zbriti rrëpirën që të çon te shtrati i lumit. Trupi i ngeci te një derë e vjetër dollapi. Ishte tmerruar sepse mendoi për një çast se do ja merrte lumi i Lanës. U ngrit dhe nga një e çarë u fut brenda kabinës që kishin ndërtuar ca rob Zoti me jelekë të verdhë.
Këmbët ju futën në gjiriz dhe baltë përzier me urinë. Era e jashtëqitjes i pickoi hundën.
Hoqi brekët dhe ashtu gjysmë në këmbë u shtrëngua dhe ndjeu se një lëng jo shumë i trashë i ra mbi shputat e këmbës dhe shalë. Mbi krye kishte rrufe dhe bubullima. Hodhi sytë poshtë i tromaksur për të mos e parë qametin. Një vijë e gërmuar si hendek mbushur me jashtëqitje i vrau sytë. Rridhnin mbi Lanë.
Një halè stërmadhe si bota planetare e romit.
Dushi – shiu, zhurmat e ujit të galexhantit – bubullimat, WC – Lana që rrjedh e rrjedh e nuk flet.
Shty derën e vjetër të kabinës pa tavan dhe nisi të ngjisë të përpjetën me bar e baltë.
Fatmirësisht rruga ishte këtë radhë pa maune dinozaurë. I kishte ndaluar një sy prej zjarri që dukej atje tutje te magazinat e ushtrisë ngjitur me nja dy ndërtesa ku çdo mëngjes mblidhen shkollarë.
Hapi derën e çadrës dhe ndjeu aromën e trupave që flinin përzier me duhma fryme të qelbur dhe erë këpucësh të shkelura te thembrat.
Lali i madh fle si qingj, fle edhe lali i vogël që ka lindur dje, baba-plaku gërhet, nënia lëvizi mbi dyshekun e vet gjysmë të lagur, pesë motrat mbledhur nga të ftohtit, shtrirë mbi govata të vjetra – duken sikur janë bërë mehit nën dritën e neoneve të rrugës dhe të rrufeve.
Mos kanë vdekur? – rrufeja plasi në mendje e pastaj iku tutje andej nga deti.
U fut te dysheku i nënes dhe mendoi: Sa mirë jam këtu!
Lana poshtë i shtynte tutje mutrat…
