Besueshmëria në botën e krimit është e barabartë me licencën e autoritetit. Nëse bëni saktësisht atë që keni thënë të bëni, besueshmëria dhe prestigji juaj do të përkthehen në një udhëheqje të njohur, me qëllim kontrollimin e territorit. Shqiptarët konsiderohet mafia e nëntë ndërkombëtarisht nga Interpol. Ajo është rritur për të përfaqësuar një zë kryesor në vend, i aftë për të ushqyer dhe financuar lobet e energjisë. Sistemi ushqehet vetë: niveli politik ofron mbrojtje ndaj klaneve, ato kthehen me para, vota dhe fuqi. Kjo krijon një lloj pakti shoqëror i cili garanton aktivitete të paligjshme dhe nomenklatura. Në sfond, vendi më i korruptuar në zonën e Ballkanit, siç raporton Transparecy International.
Rreziku, shumë konkret, është që përkundër përpjekjeve, Shqipëria të bëhet një lloj “Tortuga” e Adriatikut, një titull i dhënë në vitet e arta të kontrabandës së cigareve në Mal të Zi, sepse tashmë është një qendër qendrore për mijëra trafikimin e Oktapodit të nëntokës: armë, qenie njerëzore, por mbi të gjitha drogë. Për të favorizuar disi këtë evolucion negativ, ekziston edhe vëmendja e paktë institucionale ndërkombëtare për atë që po ndodh në anën tjetër të kanalit të Otrantos. Mutacioni gjenetik i krimit shqiptar, tani në gjendje të merret drejtpërdrejt me kolumbianët, turqit dhe italianët, bën që më shumë se një ekspert të fillojë të mendojë për një “Narco-State” për modelin e Amerikës së Jugut. Një Meksikë e Re shikon degëzimin e thellë të tentakulave në strukturën ekonomike, sociale dhe politike të vendit të shqiponjave.
Ndoshta rastet më emblematike janë ato të ish-prokurorit të përgjithshëm shqiptar, Theodori Sollaku, nga i cili varet i gjithë ndjekja publike, hiqet sepse ka parandaluar, ndër të tjera, ekstradimin e 200 shefave dhe krahëve – të gjithë në rrugë të lirshme në Shqipëri – e kërkuar nga vende të ndryshme dhe nga ish-kryeprokurori i Republikës Shqiptare, Adriatik Llalla, tani u zhduk, të cilit edhe Shtetet e Bashkuara i refuzuan hyrjen, pas sekuestrimit parandalues të pasurive të tij të pasurive të patundshme, sipas Gjykatës për krimet të Tiranës, të veprimtarive të paligjshme.
Lordët e Kanalit
Çdo natë pesë deri në gjashtë gomone largohen nga brigjet shqiptare midis Vlorës dhe Durrësit, për të transportuar drogë në Itali. Sidomos marihuana, për t’u radhitur në të gjithë Evropën. Udhëtimet kanë lëvizur gjithnjë e më të lart, nga Puglia, në Molise, deri në Ravenna. Përgjatë kësaj rruge, klanet italiane, me referencat e mafies, sigurojnë ndihmë, shtrimin në spital dhe transportin. Një aparat logjistik kompleks dhe i artikuluar, hapi i parë i asaj pasaporte besueshmërie të domosdoshme për tu bërë një bashkëbisedues kryesor në botën e biznesit të paligjshëm. Mesatarja është një ton në udhëtim, që të shumëzohet me pesë ose gjashtë gomone.
Një lumë marihuana prodhuar në zonat e brendshme, pavarësisht angazhimit të qeverisë së kryeministrit Edi Rama në luftën kundër plantacioneve të kanabisit. Paratë e trafikut të drogës lejojnë shqiptarët të investojnë në heroinë dhe kokainë, duke shumëzuar fitimet në mënyrë eksponenciale. Narkot kolumbiane kanë lëshuar një lloj ngjitës blu, për të nënvizuar besimin ndaj klaneve shqiptare, partnerëve të efikasitetit të provuar dhe portit të Durrësit, me trendin e tij në rritje tregtare, është bërë një pikë strategjike referimi për ardhjen e ngarkesave të “arit të bardhë” nga Amerika e Jugut, siç kanë treguar operacionet e fundit të inteligjencës.
Një klishe e re propozuar bazuar në përvojën e porteve të Roterdamit, Hamburgut dhe Antëerpit ku mijëra kontejnerë zbarkojnë në ditë, e pamundur të kontrollohen në mungesë të një raporti të saktë. Kanalet autoktone, të lidhura me emigrimin shqiptar, janë në gjendje të lëvizin “mallrat” që vijnë nga ana tjetër e oqeanit. As Coronavirus nuk ka ngadalësuar aktivitetin e taksive të Adriatikut. Kjo u nënvizua nga raporti i fundit nga Agjensia Evropiane e Drogës (EMCDDA) dhe Europol. Si përmbledhje, çmimet janë rritur për 20 përqind, dhuna midis furnitorëve dhe shpërndarësit është rritur, modelet e transportit janë përshtatur me kohërat dhe kufijtë e pandemisë dhe trafiku midis dy palëve nuk është ndërprerë kurrë.
Në det ju duhet kohë dhe durim. Cilësi që nuk i mungojnë ADN-së së kontrabandistëve shqiptarë. Ata kanë shndërruar, edhe një herë, shtrirjen e ujit që përfaqëson portën për në Evropë, në autostradën e paligjshmërisë, me kufij të mjegullt, të paqartë, tipike për vendet bregdetare. Në qendër të vëmendjes së hetuesve evropianë ekzistojnë 5 mijë grupe kriminale, nga 180 nacionalitete të ndryshme (në 2013 kishte 3,600), një e treta e të cilave i është kushtuar trafikimit të drogës e cila kap vlerën e 30 miliardë eurove në vit. Dhe mafia shqiptare konsiderohet se po rritet me shpejtësi. Bandat shumohen dhe rriten madje duke përfituar nga disa aspekte të paqarta. Në shumë kultura juridike evropiane, për shembull, nuk ka ndjekje penale të detyrueshme.
Të tjerët nuk parashikojnë konfiskimin e pasurive, krimin e shoqatës mafioze, pamundësinë e bërjes së përgjimeve. Teknologjia dhe minibust – ishin një aleat i çmuar i Oktapodit shqiptar, i gatshëm për të kapur ndihmën e jashtme, rezultat i bashkëpunimeve midis organizatave të ndryshme kriminale. Në të kaluarën, narkot e Adriatikut kanë përdorur “ski-jet”, për transportin e drogave, aeroplanët turistikë të gatshëm për të marrë fluturime nga pistat e improvizuara një herë të mbushura deri në sasinë e pamundur të qeseve të marijuanës, rrëshqitësve të motorëve të varur.
Pika e kthesës – mund të quhet epokale – erdhi në qershor të vitit të kaluar. Një roje bregdetare italiane përgjon një varkë me lesh xhami në kanalin Otranto e zhvendosur nga një sistem automatizimi i telekomanduar. Në bord, 37 kilogramë drogë. Asnjë pilot, jo timon, vetëm helikë të motorit në treg. Hetimet vërtetojnë se varka u largua nga Durrësi dhe zbarkoi në pika të ndryshme të bregdetit të Salento para se të identifikohej. Një lloj shërbimi i ofrimit të shpejtë, me rreziqe të llogaritura. Por edhe prova e kërcimit teknologjik të narkos së shtëpisë sonë. Një detaj që i shtohet një artikulli që përsëritet. Ajo e përdorimit të mini-gomoneve vërtetë automatike, të gatshëm për të kapërcyer sipërfaqen e detit në sipërfaqen e ujit. Trillime shkencore?
Gjetjet hetimore ende mungojnë. Të dhëna në këtë drejtim, megjithatë, janë të shumta. Varkat e shpejta tani identifikohen lehtësisht nga radarët dhe, pasi të vendosen, ato pothuajse gjithmonë përfundojnë duke u bllokuar. Kjo ndodhi edhe në vitet 1990 në Amerikën e Jugut. Derisa narkot filluan të dizajnojnë gjymtyrë gjysmë zhytëse të zhytur. Të gjithë po flisnin për të, askush nuk i kishte përgjuar ato. Ata u riemëruan “Bigfoot”, si krijesa misterioze dhe legjendare, ekzistenca e së cilës ende nuk është provuar. Në vitin 2006 Rojet Bregdetare Amerikane kapën përfundimisht një të tillë me disa ton kokainë.
Sot skenari ka ndryshuar. Narkot përdorin nëndetëse të vërteta. Njëra prej të cilave u kap edhe në brigjet e Galicia, Spanjë, pasi kaloi Atlantikun.
Le të kthehemi te kanali Otranto. Varka e kontrolluar nga radio është një realitet.
Në disa raste thasë me drogë kanë dalë nga askund në brigjet Apulian dhe Lucanian: askush nuk ka arritur të shpjegojë se nga kanë ardhur. Zërat e mbledhur nga Shqipëria flasin për varka me lesh xhami, me profil të shkurtër , të pajisura me sisteme mekanike, elektrike dhe elektronike, me një autonomi prej dhjetë orësh, të gatshme për të mbartur deri në dy tonë drogë.
Të padukshme për radarët, ato nuk lëshojnë gjurmë të zbulueshme me sistemet infra të kuqe. Pika e tyre e dobët? Pamja vizuale nga lart. Nëse ata udhëtojnë natën, ky problem zgjidhet.
Ata që janë futur në fushë, ndonjëherë duket se kanë dalë e tejkaluar, përfundojnë duke gërvishtur pjesën sipërfaqësore të aparatit, e kanë të vështirë të ndërhyjnë në thellësi. Arrestimet dhe rrëmbimet kanë të njëjtin efekt si një prerje koke në “Hydra”, një përbindësh mitologjik i aftë të rigjenerohet vetë me secilin goditje. Krimi modern mendon kështu: për sa kohë që trafiku i drogës garanton fluks të madh parash, të futur edhe në qarqe të ligjshme dhe të paligjshme, autostrada e Adriatikut do të jetë shumë e zënë.
Përshtati në shqip STANDARD.AL
