Covid 19/ Çfarë po ndodh me të moshuarit nëpër azilet e Suedisë…???

0
101

Më shumë se gjysma e viktimave të moshuar nga Covid-19 në Suedi kanë vdekur në shtëpitë e kujdesit. Disa punonjës të kujdesit shëndetësor besojnë se një ngurrim institucional për të pranuar pacientët në spital po kushton jetë.

Babai i Lili Sedghi, Reza, nuk u pa nga një mjek ditën kur vdiq nga koronavirusi, në shtëpinë e tij të kujdesit në Stokholmin verior.

Një infermiere i tha asaj se i kishte bërë një morfinë në orët para se të vdiste, por atij nuk iu dha oksigjeni, as personeli nuk thirri një ambulancë. “Askush nuk ishte atje dhe ai vdiq vetëm,” thotë zonja Sedghi. “Është kaq e padrejtë”.

Shumica e 3,698 personave që kanë vdekur nga koronavirusi në Suedi, pavarësisht nga fakti se vendi tha se mbrojtja e grupeve të rrezikut ishte përparësia e saj kryesore.

Suedia, me 10 milion banorë, e ka mbajtur pjesën më të madhe të shoqërisë krahasuar me atë që ndodh në pjesën më të madhe të Evropës. “Ne nuk kemi arritur të mbrojmë njerëzit më të prekshëm, më të moshuarit, megjithë synimet tona më të mira,” pranoi Kryeministri Stefan Löfven javën e kaluar. Suedia bëri ndalimin e vizitave në shtëpitë e përkujdesjes më 31 mars. Por, si në shumë vende evropiane, të afërmit, stafi dhe zyrtarët e sindikatës kanë shprehur shqetësime se veshjet mbrojtëse mbërritën shumë vonë, dhe se pjestarë të stafit mund të kenë shkuar për të punuar në fillim të krizës, pavarësisht se tregojnë simptoma të Covid-19.

Tani, një numër në rritje i punëtorëve po kritikojnë autoritetet rajonale të kujdesit shëndetësor për protokollet për të cilat ata thonë se dekurajojnë punëtorët e shtëpive të kujdesit që të dërgojnë banorët në spital dhe të parandalojnë shtëpinë e kujdesit dhe stafit infermieror që të administrojnë oksigjenin pa miratimin e mjekut.

“Na është thënë që të mos i dërgojmë brenda”

“Ata na thanë që nuk duhet të dërgojmë askënd në spital, edhe nëse mund të jenë 65 vjeç dhe të kenë shumë vite për të jetuar. Ne na është thënë që të mos i dërgojmë brenda”, thotë Latifa Löfvenberg, një infermiere që ka punuar në disa shtëpi të kujdesit rreth Gävle, në veri të Stokholmit, në fillim të pandemisë.

“Disa mund të kenë shumë vite për të jetuar me të dashurit, por ata nuk kanë mundësinë … sepse ata kurrë nuk e bëjnë atë në spital,” thotë ajo.

“Ata mbyten deri në vdekje. Dhe është shumë panik dhe është shumë e vështirë të qëndrosh pranë dhe të shikosh.” Zonja Löfvenberg tani po punon në një repart Covid-19 në një spital të madh në kryeqytetin Suedez, ku ajo thotë se demografia e pacientëve që ajo po kuron është dëshmi e mëtejshme se të moshuarit po mbahen larg. “Ne nuk kemi shumë njerëz të moshuar. Janë shumë më të rinj të lindur në vitet ’90, ’80, ’70”.

Një punonjës mjekësor në Stokholm, i cili dëshironte të mbetej anonim, i tha BBC-së se nuk kishte marrë asnjë telefonatë të vetme nga shtëpitë e kujdesit për të moshuarit të lidhur me Covid-19, pavarësisht se ka punuar jashtë orarit gjatë krizës.

Mikael Fjällid, një konsulent privat suedez i kujdesit intensiv, thotë se ai beson se “shumë jetë” mund të ishin shpëtuar nëse më shumë pacientë do të kishin qenë në gjendje të hynin në trajtim në spital, ose nëse punëtorëve të shtëpisë së kujdesit do t’u jepeshin përgjegjësi të rritura për të administruar vetë oksigjenin , në vend që të presin ekipet speciale të përgjigjes Covid-19.

“Nëse keni nevojë për kujdes dhe mund të përfitoni nga kujdesi, për shembull, ose oksigjen për një kohë të shkurtër, duhet ta keni atë. Si çdo grupmoshë tjetër në popullatë,” thotë ai.

“Nëse keni më shumë se 20% që mbijetojnë pa asgjë, mund të supozoni se gjithashtu ndoshta e njëjta sasi ose i njëjti proporcion do të kishte mbijetuar me oksigjen shtesë”.

Web Agency, Digital Agency, Web Development Agency

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here