Nga Luçiano Boçi
Legjenda shqiptare e Shkurtit e ka një domethënie, e vetë Shkurti për këtë arsye e ka profecinë brenda tij.
Me bekimin e Zotit, sipas legjendës, Marsi “i luftës”, i mori tre ditë hua Shkurtit, për të përmbushur nga aty zemërimin e tij.
Për këtë ai u shënjua si muaji më i spikatur i vitit.
Ndërsa në vitin 91, me vullnetin e njerëzve të lirë, por dhe me bekimin e Zotit të rikthyer midis tyre, shqiptarët i morën një ditë hua shkurtit, duke e futur atë në histori.
Në datën 20 të tij, ata derdhën zemërimin e tyre rrugëve të Tiranës dhe shkulën e morën zvarrë nga qendra e kryeqytetit, statujën prej bronzi të diktatorit të fundit në Europë, duke i dhënë fund epokës me gjakatare vëllavrasëse dhe regjimit më absurd e duke hapur kështu portat e lirisë.
Në 17 shkurtin e 2008, Zoti e miqtë e shqiptarisë bekuan me pavarësinë e ëndërruar shekullore Kosovën.
Statuja e dominimit serb u shkërmoq dhe u shbë.
Ndërsa sot, jo rastësisht, qytetarët e këtij vendi, përsëri me bekimin e Zotit dhe me bekimin e familjeve të tyre e fëmijëve të tyre, kanë marrë nga Shkurti vetëm një ditë tjetër hua.
Datën 16.
Vetëm një ditë, për ta kthyer atë në ditën e lindjes së shpresës, në ditën e kthimit të besimit, në ditën e ndërtimit të së ardhmes.
Kanë marrë vetëm një ditë të vetme, për t’i shërbyer vendit një jetë të tërë.
Vetëm një ditë, për të shkulur nga rrënjët me soj e sorollop, statujën e gjallë të mashtrimit, arrogancës e harbutërisë së pushtetit të korruptuar e degraduar kokë e këmbë.
Vetëm një ditë, për të shembur njëherë e mirë statujën e krimit, hajdutërisë e babëzisë.
Vetëm një ditë, për të nxjerrë zvarrë nga vrima ku është futur statujën prej kokaine, deliri e çmendurie të një Kryeministri të bojatisur e të marrë fund.
Mos u kurseni në këtë ditë!
Ajo është e historisë dhe e njerëzve të lirë e të ndershëm.
Statujat shemben në Shkurt!
