Këndo ose vdis pa klithmë

0
152

 ballerina in a deaths head Slavadore DaliDy poetë të sjellë në këtë numër të Logos & Art, me një tufë poezish të pakrahasueshme për nga lirizmi; të jetuar në dy treva të ndryshme, karakteri epik thyen çdo varg për t’iu bashkuar frymës e ndjesive që shpesh poetët në arealin e tyre imagjinar i kthejnë në shenja të forta të ekzistencës, si në këtë rast: Din Mehmetit dhe Ndoc Gjetjes

 

Din Mehmeti

Bëhu i blertë si unë

Më tha bari një natë

Këndo derisa të vallëzojnë yjet

Rreth diellit

Si fëmijët rreth zjarrit në tokë

E pastaj dëgjo oshëtimën

Pa fjalë nëpër botë

Lart do të mbesin kodrat duarthatë

E gurët breg rrugëve në mendime çarë

 

Këndo derisa të pëlcasësh

Si kripa në flakë vajto po të duash

Kosave të egra s’do të mund t’iu ikësh kurrë

Kur çmenden kohërat në furtunë…

Bari ma tregoi ëndrrën e vet:

-Majat më të larta e hëngrën qiellin e zjarrtë

E shtegu i rrezeve e kërkon veten në breg…

I bukur është vetëm zogu në fluturim

Që me puhinë e krahëve të rreshk

Këndo ose vdis pa klithmë…

1978

 

                Të të pyes diçka

 

Ndalu bre Din

të të pyes diçka…

 

po ç’dreq paska ndodhur me ty

që vetëm gjysmën e dorës ma jep

e s’më shikon në sy

që dashuri pikojnë për ty?

 

në këngët e mbrëmjeve

emrin ta rris

në ligjërimet e fyellit

gazin ta ruaj

që mos të bëhemi të huaj

 

ndalu

rrugën të ma t’fillosh

se tym i zi më ka hyrë në fjalë

se shi i zi në mendime m’pikon

e një re kuçedre

eshtrat e të parëve m’i shpon

e mbi kullë më tall

në agim e muzg

 

 

prandaj misrin e lash pa vadë

barin pa kosë

tufën duke blegëruar në vathë

e erdha të të pyes ç’kam bërë

se edhe qeni im në mua po leh

e nisem dikund

e s’arrij kurrkund

ndalu bre Din…

1984

 

        Zogëza e Dukagjinit

I

Bukuria jote i djeg kufinjtë

E urrejtjeve të moteve,

Bukuria jote i kurorëzon agimet

E kuqrremta gjatë lindjeve,

Bukuria jote i bleron rrudhat e tokës

Së gjyshërve me shpresa të pavdekura

Sepse ke lindur në dasmën e madhe të punës

 

II

Ëndërrat e fshatit i ruan në çerdhet

E lejlekëve që shkruajnë emrin e kullave,

Lumenjtë e humbasin oshëtirën

Nëpër shtigjet e zemrës sate të pafund,

Këngët për ty janë fjalë që digjen në rrezet e tua

Sepse ke lindur për t’i zgjuar horizontet

E lindjeve tona të vona

 

III

Bukuria jote gjendet në thjeshtësinë

E lëvizjeve të shfrenuara rreth diellit,

Bukuria jote gjendet në harenë

E syve të rreshkurndër rreze,

Bukuria jote gjendet në turret

E përjetimeve të përditshme,

Sepse ke lindur të qëndisësh

Zemrat e plasura prej flakës.

 

IV

Prej syve të tu përvidhet rrezja

Që hap buzët e luleve të pranverës,

Prej duarve të tua përvidhet

Lindja e vdekja ime e nesërme,

Prej gjuhës sate përvidhet kënga

Që ruan porositë e tokës sime,

Sepse ke lindur të na rreshkësh

Në flakën e rrufeve.

 

V

Për ty djali i fshatit tim

Plagët e veta i ka quajtur lule,

Për ty janë kallë shtatë fshatra

E janë hapur shumë varre,

Për ty gjithmonë na ka rrudhur terri

E na ka shkrumuar dielli me lot për faqe

Sepse ke lindur për të zgjatur jetën

Mbi mordjet e paemra!…

1969

 

      Kur rrjedh ti

 

Kur rrjedh ti

Përflaken kremtet e shpirtit

Një zog bart emrin tim në qiell

 

Kur rrjedh ti

Yjet heqin valle të pavdekësisë

 

Një zog ndërton çerdhe pa frikë në plisin tim

Kur rrjedh ti

Ylberët bashkojnë kodrat e përdjegura nga malli

 

Një zog shkruan në shuplakën time

Lavdinë e ujit dhe zjarrit

2001

 

                     Unë e vetmia

Drita e agimit të njohu se je ti

Vetmia ime në fund të territ

 

Ta njohu zërin e stërkequr

Brigjeve të djegura nga malli

E u zverdh

E u bë akull

Tani erdhi koha të dalësh nga unë

Ku i kafshoje shpresat tua

Vetmia ime krahdjegur

Po tha vetmia

Duke i shikuar retë e korbëta

Erdhi koha

Po ç’t’u bëj plagëve të thella

Që rrjedhnin gjak përbrenda?…

 

Koha më paska dashur jashtë vetes

Të jetosh do të thotë

të përzjarresh,

të përujesh

gjersa të bëhesh i bukur nga vuajtja

për t’i pranuar toka eshtrat

 

Athua çka do të bëhet me dimrat tanë

çka me pranverat?

Si më lart,

Si më poshtë,

Koha më paska dashur jashtë vetes-

Koha e nxjerrë nga gjaku.

1972

 

    Mjegull është

Semaforët symacash nervoze

Rrugëve të shlyera

Si shiritat e filmave mesjetarë

Asgjë nuk shihet

 

Athua ç’bëjnë, majat e plepave atje lart?

Plepave të mbetur pa qiell pa tokë?

 

Mjegull është

Dhe s’është çudi

 

Që njerëzit nuk njihen më

Sipas dritave të syve

Sipas fytyrave

 

Njerëzit koka pa trupa

Trupa pa këmbë

Trotuareve të pëlcitur nga mërzia

 

S’është çudi që të vdekurit

Kërkojnë ndihmë nga të vdekurit

E të gjallët nga të vdekurit

Për t’i ndërruar emrat

Kohët idealet

 

E kështu ik jeta

Si një frymë degëve të thara nga rrufeja…

 

                      Mos vdis kur vdiset

Mos vdis kur vdiset

I shtrirë në shtrat

Nga dhimbjet

 

Nuk të ka hije

 

Kur të burrëron dashuria

Kur të bën tufan zemërimi

 

Kur qesh nga gëzimi i befasishëm

Kur të këndon qan shpirti

 

Kur të njollosin

Kur të gjuajnë me gurë

Kur pas teje qentë lehin

 

Kur të stërkeqet drita terri

Kur të pëlcet durimi

 

Mos vdis

Kur ndërton rrënon

Kur shpirtëzon natyrën

Të egrën të pamëshirshmen

 

Kur lufton

Kur të zihesh rob

 

Kur sprovohen mbi ty

Të gjitha trupet

 

Mos vdis kur vdiset

Kur jetohet

(Marrë nga Fjala Review)

 

 

Ndoc Gjetja

 

Sikur

 

Ç’mrekulli do të kishte qenë

sikur të jepnin që sot dorëheqjen

presidenti dhe çdo lloji ministri!

Dhe ta merrte pushtetin

Shpirti.

 

   Njëshit

 

Në rendin e pafund të numrave të plotë

matematikisht, ti je më i vogli

por, ti papritur u bëre i madh

në sajë të zerove që të shkojnë pas.

 

Ah!

Ah, të kisha gëzime sa ç’kemi partira

Të kisha dhoma sa ç’kemi ministrira

Të kisha shokë sa ç’kemi shefa

Të kisha miq sa ç’kemi gazeta

Të kisha mikesha sa ç’kemi vetura

Ah, të gjithë meshkujt të ishin burra

Të kishim njerëz sa ç’kemi banorë

Veç diellin lart të kishim epror.

 

       Governatorit Ponc Pilati

 

Zoti Ponc Pilati unë kam përshtypjen

Se vitet e fundit në governën tonë të varfër

Është shtuar përqindja e të sëmurëve psiqikë

Dhe parashikoj një kataklizëm kombëtar

Prandaj me të ardhurat që vilen nga taksat

Shpenzoni pakëz për qetësimin e turmës.

Meqenëse Krishti nuk dihet kur kthehet

Hapni të paktën shtëpira publike.

 

  Epitaf për veten

 

Këtu prehet ai që quhej Ndoc Gjetja

i cili pati ardhur gabimisht në botë

nga vetja e tepruar nxirrte vjersha

dhe gjithë njerëzit i quante shokë.

 

Kur pa që ëndërra kalkulohej me kompjuter

kur pa që idealet rrëzoheshin në kolltuqe

kur jepte buzëqeshje e merrte skërmitje

zuri sytë me dorë dhe vendosi të ikte.

 

Dhe shkoi e hyri në Manastirin e Unit

të shpëtonte shpirtin nga gjuhëligat e Lehjes

…Pastaj e përcollën te banesa e fundit

me shpenzimet gratis nga Bashkia e Lezhës.

 

Në çastin e mbramë një hënë e përgjakur

e puthi në ballë dhe thirri: “Nënë”

Mos kërkoni të dini për të më tepër

se iku sikur të mos kishte qenë.

 

    Buburreca e fatit

 

Në çastin kur unë linda

Buburreca e fatit

Është nisur nga Himalaja

Që të arrijë një ditë

Tek shtëpia ime.

 

Është nisur, e di

E di, që është nisur

Dhe po ecën, e di

E di, gjithashtu e di

Që do të vijë një ditë

Pas 7000 vitesh.

 

        Enciklikë

Sot befas qielli i kujtesës m’u ça më dysh

dhe ndodhi para meje Zbulesa e Parë:

një univers i pasosur me rrëzëllime miqësish

të rroposura nga kataklizma e ndarjes.

 

Përmes mjegullës dhjetëvjeçare të harresës

tash s’e kam vështirë të shoh ca fytyra miqsh,

që më patën pritur në oborr të Pilatit

në natën e gozhdimit tim në kryq.

 

O ish-shokë! O ish-miq! O të dashur ish-ër!

Po ju thërras sa trembem nga zëri im i çjerrë.

A e dëgjuat gjelin e profecisë pas mesit të natës

kur këndoi për të tretën herë?

 

E pra, profecia u bë: më humbët, ju humba,

ju humba, atje, në fund të kodrës së Kalvarit.

Vallë, a ju kujtohet ajo darka jonë e fundit

kur ju pata larë këmbët me duart e mallit?

 

Pas dyzet viteve, ju do të vini vëllezër

të më përqafoni te Udha e Madhe e gjithë Mirësive,

por nuk do të më gjeni dot, mua, Shën Budallain

që ju pata dhënë dashuri të pakthyeshme.

Web Agency, Digital Agency, Web Development Agency