Nga Arian Galdini
A e dini çfarë? Kam vendosur ta besoj plotësisht Edi Ramën kur na rrëfen mbushur me pasion për djalin e ri Gent Caka dhe talentin e dijen e tij kaq mbresëlënës.
E besoj se Caka ia paska dalë tia mbushë mendjen Kryeministrit të vendit tim se ai qenkërkësh “i talentuari” dhe “i shumëlexuari” që meriton të ngjizet si modeli i të riut shqiptar sot.
Madje rruga e tij e ngjitjes duhet të shërbejë si udhërrëfyes për të gjithë të rinjtë tanë.
Duket më tepër se i bukur dhe i guximshëm ky projeksion politik.
I shkon për shtat edhe nismës më të re të quajtur Puna e Mbarë të prezantuar nga KM, nëpërmjet së cilës ai synon të përfshijë në Administratën Publike të gjithë ata të rinj e të reja që i kanë kryer studimet me 9ta dhe 10ta.
Mirëpo përtej agjipropit e pëpjekjes titanike të KM për ta shitur këtë si një vlerë publike e moderne, ka disa pyetje të cilat nuk gjejnë asnjë përgjigje tek pasioni dhe magjepsja e Edit për Gentin.
Po e nisim me pyetjen më të thjeshtë në botë.
Çfarë është një Ministër?
Si e mendon Edi Rama këtë punën e Ministrit?
Qeveria dhe qeverisja janë vërtetë vullnet politik i KM dhe Shumicës, por para së gjithësh janë çështje e publikut.
Kjo antikultura e sajuar prej Liderëve Supremë të këtyre 3 dekadave tranzicion e postkomunizëm, se këta mund të sjellin e vendosin kë të duan e ku të duan, nuk mund të rilegjitimohet as me magjepsësin Gent Caka.
Është antikulturë dhe pikë.
Në demokraci, publiku voton Kandidatin për KM që të bëhet KM, por voton edhe Partinë ose Koalicionin që krijon Shumicën.
Partitë ekzistojnë sepse e pjesmja i jeo mundësi publikut dhe grupeve të interesit që të njohin dhe votojnë përfaqësuesit e tyre.
Demokracia është e lodhshme, bezdisëse, kokëçarëse, por nuk ka asnjë mënyrë tjetër për ta përjetuar atë përveçse duke ia duruar të gjitha andrallat që sigurojnë përfaqësim, llogaridhënie dhe përgjegjshmëri.
Si mundet që një KM, ta hedhë në kosh të plehrave Partinë, e të dalë përballë publikut i vetëm e ta kontraktojë publikun si “outsource” që nevojitet për shërbimet e tij vetëm kur votohet, e me vota që meren kundrejt pagesës përkatëse?
Kur demokracia kthehet në një transaksion financiar dhe qeverisja në një biznes, Qeveria domosdo shndërrohet në Korporatë.
Pra Edi i magjepsur, e ka sjellë Gentin si një prurje manaxheriale brenda një logjike korporative.
Përndryshe, ma gjeni një Ministër në botën perëndimore demokratike që emërohet nga KM dhe nuk ka asgjë për të thënë vetë me gojën e tij, kur një “pjesë e palexuar”, “e ligë”, zogori kadrinjsh, ngrenë pyetje e madje refuzojnë ardhjen e tij në detyrë?
Ku keni parë ju diku në botë që Ministrat të vijnë si surpriza për publikun, e KM ti heqë, ti vërë, ti mbajë, ti mbrojë, ti shajë e lëvdojë, si ti dojë e kur ti dojë qejfi atij?
Publiku në demokraci, e gjen përfaqësimin e tij tek emri dhe personaliteti i çdokujt që mer përsipër një ofiq publik.
A do ta përfytyronit ju apo a mund ta gjeni ju sot një shembull, një të vetëm, në demokracitë perëndimore, ku e kur një individ emërohet Ministër nga KM, e vetë nuk ka gojë as për tu mbrojtur, as për tu përballur, as për të sqaruar, as për të informuar, as për të komunikuar me publikun?
Pse flet KM për të emëruarin e tij?
Le të dalë vetë magjepsësi Caka e ti flasë publikut për veten e tij.
Po dinjiteti njerëzor ku është këtu?
Ma gjeni ju një rast në perëndimin demokratik, kur dikush bëhet casus belli mes dy institucioneve a mes dy palëve, e vetë nuk paskërka asgjë për të thënë, qoftë për tu bërë palë në luftë, qoftë për ti dhënë fund luftës duke larguar veten nga skena e përdorimit.
Shoqëria ka nevojë për akte dinjiteti nga vetë invividi që të vlerësojë e kuptojë kualitetet e njerëzve që marin detyra të larta publike.
Kur shoqëria detyrohet ta shohë dhe vlerësojë Gent Cakën vetëm nga sytë, fjalët dhe konsideratat e magjepsura të Edi Ramës, nuk ka më asnjë arsye pse KM të mërzitet me zogorinë e të pamagjepsurve me Ramën.
Genti mund të jetë magjepsës, por këtë e di vetëm Edi Rama.
Genti mund të ketë lexuar më shumë se shumëkush në rruzull, por këtë përsëri e di vetëm Edi Rama.
Ne nuk kemi pse ta pranojmë Ministër Gentin, që ai të na magjepsë edhe neve sikurse ka magjepsur Edi Ramën.
Ndoshta ai duhet ta bëjë vetë betejën e tij qoftë për tu përballur për të drejtën e tij për tu bërë Ministër, qoftë me aktin e tij të tërheqjes me dinjitet nga të qenurit i përdorur si shkak lufte.
Sepse, po e mbrojti vetëm Edi Rama, po foli vetëm Edi Rama për të, nuk janë vetëm ata që po e refuzojnë Gentin keqpërdoruesit e djalit të ri të talentuar.
Më së pari është vetë Edi Rama keqpërdoruesi i një të riu të talentuar, të cilin e emëron Ministër por nuk e lejon të pëballet apo dorëhiqet.
Të talentuarit e këtij vendi, nuk kanë nevojë të bëhen Ministra, për tu ndjerë të vlerësuar.
Ky vend ka nevojë për lirinë e të talentuarve për tu shprehur e për tëen konkuruar.
Se si Ministra, kemi parë të na shkëlqejnë të gjithë derrat e korruptuar të këtij vendi
