Në episodin e ri të emisionit “Fol me psikologen” të autores Ervisa Lula u trajtua historia e një vajze 21-vjeçare, e cila ka tentuar vetëvrasjen. Studio e emisionit u kthye në një studio këshillimi psikologjik.
Ashtu sikurse ndodh gjatë një seance këshillimi përballë psikologes duke respektuar anonimatin është rrëfyer historia.
Ka qenë motra e saj e cila ka shpjeguar simptomat, tentativat për të vrarë veten dhe sjelljen e çuditshme të motrës e cila u braktis nga i shoqi.
Psikologia klinike Adelina Pjetra e ftuar në studio ka shpjeguar rastin duke hedhur poshtë frikërat e familjarëve se 21-vjeçarja mund të ishte abuzuar nga bashkëshorti.
Pjesë nga intervista
Psikologia Ervisa Lula: Na prezanto me historinë e motrës tënde
Motra e 21-vjeçares: Motra ime në moshën 19-vjeçare me mblesëri nëpërmjet një të njohurit tonë njohu një mashkull. Gjendja financiare nuk ka qenë e mirë në familje, kemi pasur shumë problem, kështu që njohja e tyre u bë shumë e shpejt më pas erdhi fejesa dhe martesa. Ai mashkull e mori tek shtëpia e vet dhe nuk na e sillte asnjëherë ne, nuk na jepte mundësinë as që ta takonim. Madje unë që jam motra e saj. Marrëdhënia jonë duhet të ishte më e fortë me njëra-tjetrën, ai nuk i linte hapësirë madje ishte shumë xheloz dhe shumë fanatik ndaj asaj. Ne mundoheshim e merrnim ne telefon, mami mundohej, herë e hapte telefonin e herë jo. Herët që e hapte telefonin thoshte jam mirë dhe justifikohej pse nuk vinte dot tek ne të na takonte familjarisht.
Psikologia Ervisa Lula: Cfarë ndodhi më pas?
Motra e 21-vjecares: Më pas bashkëshorti i vet e sjell tek shtëpia jonë dhe i thotë prindërve te mi, merreni vajzën tuaj se ka pësuar një lloj ftohje, është pak me temperaturë, kështu që merreni ju mbrapsht dhe shëroheni ndërsa mua më duket të iki në Itali. Ai punonte me periudha të shkurtra, merrej me angazhime të ndryshme për çështje financiare. Motra erdhi aty tek ne, ditën e parë nuk ishte në qejf, nuk ishte mirë dukej …
Psikologia Ervisa Lula: Çfarë kishte?
Motra e 21-vjecares: Sigurisht që nuk ishte ftohje, ajo ishte e vetmja gjë që ne si familje dalluam që në fillim dhe kjo ishte ajo gjë që na shqetësoi. Ajo sillej shumë çuditshëm gjatë qëndrimit të saj në shtëpi, fillonte bërtiste shumë fort, filloi debate me mua më prindërit pa patur arsye konkrete. Në qoftë se njëri nga ne i thoshte diçka ajo tmerrohej dilte në rrugë, dilte përpara makinave sikur po mundohej të vriste veten e vet për diçka as një nga ne nuk e di.
