Nga vëllimi me poezi të Eli Kaninit, “Mjellma ëndrrash të purpurta”. Lirizmi që ndan rregullat nga liria, estetikën nga ndjeshmëria, duke zbërthyer me ngjyra nëntekstesh çfarë i takon njerëzores, e sidomos sojit të saj si afri e arsyes
Eli Kanini
NJË LUTJE PËR DY ZOTËR
I vara ëndrrat nëpër fije shpresash
Zotit ia lashë si fëmijë të luajë
afro e largo siç ai di dhe do
pa më marrë pranë vetes
me sytë në qiell duke më lënë
në pritje, derisa ti më gjete…
Ti mos m’i këput fijet e ëndrrave
kur sytë mbi ty i mbaj me shpresë
se Zoti është i llastuar si fëmijë
ndaj sa herë i lutemi ai na qesh
një kapriço e tij na fundos të dyve
bëj të lutem pak kujdes!
Nëse nuk ia beson të tuat ëndrra
besomë mua për këto që them
që të jesh ëndrra ime në duart e Zotit
sigurisht nëse dëshiron
Ndryshe…
Ndryshe bëhu Zoti im!
KUR BIE SHI…
Si gota vere ma ngrohin trupin kujtimet e tua
Që lagen nga shiu dhe ndrisin
Si qelqe, edhe më të bukura
Të tejdukshme krejt…
Më duhet të të puth ndryshe tani
Në distancë
Me shkrime që si puthje pa buzë të vijnë
Por më beso, nuk është keq
Është sprovë dashurie dhe kaq…
E tmerrshme është
mos kesh kë të puthësh a të duash
Sidomos kur bie shi…
FALMË
Falmë!
Nëse me gaz fëmije të vij rrotull
E shkujdesur si fëmije të jepem
dhe me logjikën e tyre reagoj ndaj teje
Falmë!
Më bën kështu lumturia, që pranë teje ndjehem
Sa pa më çmendur dashuria jote
Përkujdesu duke më rritur mençurisht
Pranomë,aq sa të gjerë e kam shpirtin
Falmë!
Unë të kam falur
Që më përzgjodhe të më duash…
SINTAKSË DASHURIE
Në fillim ai…
Më pas ajo…
Pastaj të dy…
Në vazhdim ata…
Së fundi veç e veç…
Gjithë kohën dashuria i përgjonte
Kurrë s’mundi tua ndryshojë fatin
Të paktën u dha shansin
Jetuan së bashku
Për çastin…
PROFILAKSI
Ej Zot
kur të bësh dashuri me mua
vendos prezervativin!
Se s’dua t’i pjell zotër të tjerë kësaj Toke
le të mbetesh ti, i vetmi
e meriton kjo tokë dreqërish…
E nëse duhet
atje në Qiell kur të vij
ma provo pjellorinë
atje është i duhuri vend, për të rritur farën tënde
që duhet të vijë mençurisht tek unë
dhe më tej…
Nëse nuk je egoist
për të mos mbetur penis i ngrehur i përjetshëm
qiejve të pamëkatë
fillo të rritesh brenda meje
fillo të jepesh pak e nga pak
ti dhe Toka më keni zgjedhur
lërmëni tu shpie më larg…
RRËFIM POETIK
Sot jam me cikël
e plotë në biologjinë time prej femre
nuk dua të zgjoj reflekse vampiri tek ty
të lajmërova se i përkas vetes me të gjitha
edhe me brendinë time,stacioni yt i preferuar….
Mos më prek, lërmë ta prek vetë veten!
Vë duart mbi gjokset dhe thithat ngrihen:gati tu!
Si ushtarë, dhembin dhe binden
duke ma dëshmuar trupin në pritje për më tej…
Lëshoj dorën butë mbi bark
rrethoj kërthizën si ishull,me gishta bëj rrathë
derisa një zog nën lëkurë rreh flatrat
sikur më fton në kurth, në mëkat…
Jo, jo mos ma kërko vetja ime
atë që Zoti e ka lënë për një burrë
nuk do mundja unë, kurrë!
Unë jam kështjella me luleshtrydhe të pjekura
e vetëkënaqur, në kënaqësinë e paplotë
çel lulëkuqe, pikoj femër….
Kërkoj sytë e tu prej xhentëlmeni, të lodhur nga muaji
Që të uritur nga luleshtrydhet, duken kësaj dite…
Ah buzët, harruar prej meje jashtë kështjelle
oh ç’instinkt zgjohet, prej njeriu shpelle
mi thith me meritën tënde prej rebeli
kështjella ime ra,veç rrëfim ngeli
puthja i shembi çdo mur
prej rëre ish
dhe dallga ishte burrë!
VAKUUM…
Në këtë festë llamburitëse
çdo gjë është prekur nga shkopi magjik
veç shpirtit që diku larg më rri pezull …
Nuk mungojnë vështrimet mbi mua
e sigurtë për t’u shfaqur e dukur
as fjalët nuk peshohen
më bëjnë të ndihem e bukur
pa qenë e lumtur…
Muzika ma tund e shkund trupin
pa ma sjellë dot shpirtin në festë.
Gjithçka është me tepri këtu
unë ndiej një mungesë…
Shihe!
Në këndin e buzës më mungon puthja jote
edhe pse veshët kumbojnë:
Të kam jetë, jetë, jeeeeet…
Shpirti rend pas teje
Trupi gëzon në festë …!
DILEMË SHIU
Litarë shiu bien e bien
sikur thurin portën e mosdaljes sime nga shtëpia…
Shtëpia më fton ngrohtësisht
me aroma gatimi më gudulis hundën
nëpër këndet e saj të paqta të strukem
një libër marr por shkronjat nuk i duken
dëgjoj melodi që në veshë nuk më mbërrijnë
Ti më përsërit me ulërimë nga çdo qelizë e imja ftesën:
Dil, dil,eja drejt meje!
Asnjëra nga këto nuk më thyen
asgjë nuk më grish
veç egos time që më bind
se duhet të të pres
se duhet të më vish
që të të kem përgjithmonë…
Deri atëherë
do e lë shiun të bjerë …
PIKOJ (E LAGËSHT)
Këto kohë lëngëzoj e gjitha
për ty
për dashurinë
për poezinë
për gjithçka më gëzon a më dhemb…
Por ti mos u tremb!
Nuk avulloj
Pikoj ngrohtë
pa helm e acid
pa të ndryshkur
pa të mbytur…
Jam rrjedha që të shkon nën vete
është shpirti im në jerm
mbushmë mua si kupë ndjesish
Vetëm kaq
Mos u tremb…