Sipas rezultateve të hulumtimit i cili është kryer në 2061 të sëmurë me kollë kronike duket që antibiotikët janë joefikasë në shërimin e kollës këmbëngulës, i cili është shkaktuar nga infeksionet e lehta respiratore. Të sëmurët që kanë marrë pjesë në hulumtim kanë pasur koll më gjatë se 28 ditë. Kolla është manovrim eksploziv ekspirator me të cilin në formë refleksive ose të qëllimshme tentohet të pastrohen rrugët e frymëmarrjes nga përmbajtja e panevojshme. Kolla është përgjigje normale ndaj pështymës, këlbazës ose materialit tjetër të huaj në rrugët e poshtme ose të sipërme të frymëmarrjes. Kolla afatgjatë është e sikletshme dhe tregon për irritimin e rrugëve të frymëmarrjes. Është treguar që niveli dhe zgjatja e simptomave tek të sëmurët të cilët kanë marrë antibiotikë nuk ndryshon shumë nga niveli dhe zgjatja e simptomave tek të sëmurët që kanë marrë placebo. Kështu është treguar që përdorimi i antibiotikëve amoksicilin tek të sëmurët me infeksione respiratore, kur nuk ka qenë në pyetje inflamacioni i mushkërive, jo vetëm që nuk ndihmon por mund të jetë edhe i dëmshëm. Dihet që përdorimi i tepruar i antibiotikëve, në veçanti kur nuk janë efikase, mund të çojë deri të zhvillimi i rezistencës së baktereve, dhe mund të shfaqen edhe efekte anësore si diarreja, skuqja e lëkurës dhe të vjellat. Përndryshe, shumica e infeksioneve të lehta respiratore zakonisht kalojnë vetë, sepse kryesisht janë të shkaktuara nga viruset. Kolla sipas frekuencës është simptoma e pestë që e çon të sëmurin tek mjeku. Në rastin e dyshimit për inflamacion bakterial të mushkërive (pneumoni), antibiotikët duhet të merren gjithsesi.
Pirja e kafes “mund t’ju mbrojë nga skleroza e shumëfishtë”
Pirja e kafes mund t’ju mbrojë kundër sklerozës së shumëfishtë, sugjeron një studim. Shkencëtarët ia atribuojnë efektin kafeinës, e cila tashmë ka qenë e lidhur edhe me reduktimin e rrezikut të sëmundjes së Alzheimerit dhe Parkinsonit. Studiuesit analizuan të dhënat nga dy studimet e bëra nga shkencëtarët suedezë dhe amerikanë duke krahasuar 2788 njerëzve me sklerozë të shumëfishtë me pothuajse 4000 njerëz të shëndetshëm. Të dyja studimet zbuluan se pjesëmarrësit që nuk e pinë kafe janë një herë më shumë të rrezikuar nga skleroza e shumëfishtë se sa ata që pinë disa gota në ditë. Kryesuesi i studimeve, dr. Ellen Mowry, tha: “Futja e kafeinës ka qenë e lidhur ngushtë me reduktimin e rrezikut nga sëmundja Alzheimerit dhe Parkinsonit. Por tani nga studimi ynë i ri kuptuam se kjo ndihmon edhe kundër sklerozës së shumëfishtë”. Gjetjet u prezantuan në Akademinë Amerikane të Neurologjisë në Uashington DC.
Sëmundjet e rralla dhe lufta për trajtimin e tyre
Një test i fuqishëm gjenetik mund të ndreqë paqartësitë duke ofruar qysh herët rezultate më të qarta. Calvin është i apasionuar pas shkollës së infermierisë. Por nëna e tij thotë se ai është zakonisht një fëmijë i lumtur. “Është fëmijë i kënaqur dhe i pëlqen gjithçka. Kryesisht atij i pëlqejnë njerëzit. I pëlqejnë përqafimet dhe e do shumë motrën”. Sadie, motra e madhe e do shumë Calvin, dhe luan me të. Por sa arrin ora tre e gjysëm, Calvin nuk mund të ecë apo flasë. Megjithëse nëna diktoi shenja të hershme shqetësuese, mjekët thanë se zhvillimi i tij ishte normal. “Kur ishte 8 muajsh, nuk ulej vetë dhe nuk rrotullohej me duart e tij”. Një odise e furishme për të sqaruar problemin bëri që familja të drejtohej në Qendrën e Gjenologjisë Klinike në Universitetin e Kalifornisë në Los Anxhelos. Bebes iu bënë teste dhe një analizë e plotë e gjenomit në vend të analizës së çdo gjeni. Ekipi mjekësor nxori një sekuencë të ADN-së nga kampioni i gjakut nga Calvin dhe prindërit e tij. Pastaj i skanuan të gjitha gjenet njëkohësisht për të gjetur ndonjë mutacion, thotë Stanley Nelson, profesor i gjenetikës njerëzore në Universitetin e Kalifornisë në Los Anxhelos. “Mesatarisht, çdo pjesë e gjenomit në fund të procesit është studiuar mbi 100 herë. Kjo nënkupton se shohim 50 nga variantet e ADN të marra nga nëna. Shohim 50 variante të ADN të marra nga babai në çdo pjesë të exome-s ose në proteinën që mbulon pjesë të gjenomit. Kjo realizohet me cilësi të lartë”. Nga 5 mijë sëmundjet e rralla gjenetike të shqyrtuara, simptomat e Calvinit përputheshin me sindromin Pitt-Hopkins. Që nga diagnostikimi, mbi 841 pacientë, kushtet e të cilëve i kishin habitur mjekët, janë testuar në bazë të protokollit të ri. Mes rasteve më komplekse si Calvin, 40 përqind prej tyre kishin diagnostikim përfundimtar krahasuar me 5 përqind 20 vite më parë. Audrey Lapidus thotë se, diagnostikimi i djalit të saj i dha fund një periudhe pasigurie. “Diagnoza më ka ndihmuar të përgatitem për të ardhmen, duke e ditur pritshmërinë”. Calvini është mes 500 rasteve të njohura me sëmundjen Pitt Hopkins. Që nga diagnostikimi, nëna e tij ka ndërmarrë hapa për të ndihmuar të tjerët, duke krijuar Fondacionin Pitt Hopkins për Kërkime, që merret me gjetjen e trajtimit dhe kurës për sëmundjen. një test i fuqishëm gjenetik mund të ndreqë paqartësitë duke ofruar qysh herët rezultate më të qarta. Calvin është i apasionuar pas shkollës së infermierisë. Por nëna e tij thotë se ai është zakonisht një fëmijë i lumtur. “Është fëmijë i kënaqur dhe i pëlqen gjithçka. Kryesisht atij i pëlqejnë njerëzit. I pëlqejnë përqafimet dhe e do shumë motrën”. Sadie, motra e madhe e do shumë Calvin, dhe luan me të. Por sa arrin ora tre e gjysmë, Calvin nuk mund të ecë apo flasë. Megjithëse nëna diktoi shenja të hershme shqetësuese, mjekët thanë se zhvillimi i tij ishte normal. “Kur ishte 8 muajsh, nuk ulej vetë dhe nuk rrotullohej me duart e tij”. Një odise e furishme për të sqaruar problemin bëri që familja të drejtohej në Qendrën e Gjenologjisë Klinike në Universitetin e Kalifornisë në Los Anxhelos. Bebes iu bënë teste dhe një analizë e plotë e gjenomit në vend të analizës së çdo gjeni. Ekipi mjekësor nxori një sekuencë të ADN-së nga kampioni i gjakut nga Calvin dhe prindërit e tij. Pastaj i skanuan të gjitha gjenet njëkohësisht për të gjetur ndonjë mutacion, thotë Stanley Nelson, profesor i gjenetikës njerëzore në Universitetin e Kalifornisë në Los Anxhelos. “Mesatarisht, çdo pjesë e gjenomit në fund të procesit është studiuar mbi 100 herë. Kjo nënkupton se shohim 50 nga variantet e ADN të marra nga nëna. Shohim 50 variante të ADN të marra nga babai në çdo pjesë të exome-s, ose në proteinën që mbulon pjesë të gjenomit. Kjo realizohet me cilësi të lartë”. Nga 5 mijë sëmundjet e rralla gjenetike të shqyrtuara, simptomat e Calvinit përputheshin me sindromin Pitt-Hopkins. Që nga diagnostikimi, mbi 841 pacientë, kushtet e të cilëve i kishin habitur mjekët, janë testuar në bazë të protokollit të ri. Mes rasteve më komplekse si Calvin, 40 për qind prej tyre kishin diagnostikim përfundimtar krahasuar me 5 për qind 20 vite më parë. Audrey Lapidus thotë se, diagnostikimi i djalit të saj i dha fund një periudhe pasigurie. “Diagnoza më ka ndihmuar të përgatitem për të ardhmen, duke e ditur pritshmërinë”. Calvini është mes 500 rasteve të njohura me sëmundjen Pitt Hopkins. Që nga diagnostikimi, nëna e tij ka ndërmarrë hapa për të ndihmuar të tjerët, duke krijuar Fondacionin “Pitt Hopkins” për Kërkime, që merret me gjetjen e trajtimit dhe kurës për sëmundjen.
